Inter Disciplinas Ars
Description
Also availalble in English
Inter disciplinas ars vormt de eerste publicatie in de reeks Geschriften van het Orpheus Instituut. In deze reeks verschijnen bijdragen die verband houden met de activiteiten van het Orpheus Instituut.
Wat deze eerste publicatie betreft, werd bewust gekozen voor een multidisciplinaire aanpak: de confrontatie van vier auteurs, die elk vanuit hun specifieke achtergrond reflecteren over muziek.
In Ecrire pour les musiciens denkt auteur Michel Butor, op een intrigerend eigenzinnige wijze na over de mogelijke relaties tussen taal en muziek. Aan de hand van eigen werk en voorbeelden uit de geschiedenis illustreert hij hoe intens - en dit op een vaak heel verrassende wijze - beide fenomenen met elkaar verweven zijn, niet alleen in het lied en de opera, maar ook in de puur instrumentale muziek. Van zijn hand is eveneens de lyrische evocatie L'école d'Orphée.
Henri Pousseur schetst in zijn Petit bilan d'une recherche aussi têtue que sineuse het relaas van zijn zoektocht als componist en pedagoog. Een tocht die begint bij Webern en het serialisme en die, na heel wat omzwervingen, vanaf de jaren zeventig leidt naar een soort panhistorische en multiculturele totaalmuziek met een heel eigen karakter.
In de bijdrage De nieuwe muziek in de 20ste eeuw, een aantal sleutelbegrippen bij een interpretatie, speurt musicoloog Herman Sabbe naar de verborgen overeenkomsten tussen twee schijnbaar antagonistische avant-gardestromingen uit de tweede helft van de 20ste eeuw, met name het serialisme en de toevalsmuziek. De totale determinatie, eigen aan het serialisme, en de totale indeterminatie van de toevalsmuziek blijken uiteindelijk tot dezelfde resultaten te leiden: verdwijning van het subject, indifferentie en spel.
De filosoof Silvio Senn tenslotte legt in Kunst im Zeitalter des objektiven Nihilismus de pathologische grondslagen bloot waarop onze westerse cultuur is gevestigd. Hij zet zich af tegen kunst die het geïnstitueerde nihilisme reproduceert of decoreert en toont in navolging van Friedrich Nietzsche, de noodzaak aan van een andersoortige kunst, een andersoortige muziek die het nihilisme overwint, die het bestaan en de wereld beaamt en vergoddelijkt. Kortom een waarlijk Dionysische kunst.
De teksten in dit boek vormen de neerslag van de referaten die werden gehouden tijdens een meerdaags seminarie in het Château de la Rocq te Arquennes in oktober 1997. Daar kregen de mentoren en studenten van het Orpheus Instituut de kans om in discussie te treden met de vier gastsprekers. Fragmenten uit deze gedachtewisselingen zijn eveneens opgenomen.